Gasten aan het woord - PCBO de Terebint
Karel Klein Kranenburg is leerkracht van groep 8 voor PCBO de Terebint in Apeldoorn. Voor het inspiratiemagazine Op Kamp! neemt hij ons mee naar zijn ervaringen tijdens het kamp, een mooi inkijkje in een typisch groep 8 kamp.
We gaan naar groep 8, leuk! Dat betekent kamp en musical!
Dat is denk ik de meest gehoorde zin van kinderen die naar groep 8 gaan. Dat ze eerst nog hard hebben moeten werken voor oa. De eindtoets, kunnen ze zich niet meer herinneren bij het afscheid van de basisschool. Een van de leukste herinneringen blijft toch wel het schoolkamp bij de meeste kinderen.
Zelfs de meeste volwassenen herinneren hun eigen schoolkamp nog. De voorpret, de verhalen van oud-leerlingen, de foto’s die er altijd hangen bij de entree van de school als er weer een groep op kamp is, het inkopen doen van snoep, de plannen die gesmeed worden wat er stiekem gebeuren gaat, de voorbereidingen voor de bonte avond, de spanning, kortom: Het blijft iets magisch.
Wij komen nu alweer zo’n 12 jaar bij de Paasheuvelgroep. We hebben in die jaren verschillende accommodaties geboekt. We verbleven in De Koekkoek, De Onderhil en in de blokhutten. Het is voor de kinderen altijd best een hele reis: van Apeldoorn, via Emst naar Vierhouten. Een uitje naar Epe en ook weer terug van Vierhouten naar Apeldoorn. Al met al zo’n 100 km.
“Niet tegen elke man “hoi, meneer” roepen jongens!”
Ik merk dat kinderen steeds minder gewend zijn om te fietsen. Ik heb de raarste capriolen gezien op de fiets, de lelijkste valpartijen, kinderen die al slapend de sloot inreden en kinderen die na de eerste bocht al moe waren. Ook heb ik, zonder dat de kinderen het vaak door hadden, de leukste verhalen en roddels plus de grootste geheimen gehoord op de fiets. Kinderen die oprecht verbaasd waren hoe mooi de natuur eigenlijk was. Hoeveel banden ik heb geplakt, hoeveel kettingen ik erop heb gelegd, hoeveel rugzakken ik uit de spaken heb gehaald, hoeveel fietssleutels er zijn kwijtgeraakt en hoeveel fietsen ik met een hand meegenomen heb, heb ik helaas niet bijgehouden.
De uren slaaptekort zijn niet te tellen evenals de keren dat ik riep: “2 handen aan het stuur”, “niet tegen elke man “hoi, meneer” roepen jongens!”, “tegenligger!”, “voor je kijken!”, “niet de hele tijd bellen”, “geen eten pakken onder het fietsen”.
Het leuke van kamp, vind ik als leerkracht zelf, dat er zelden problemen zijn in de groep. Zelfs de groepen waarvan je vooraf denkt: “nou, dit wordt wat …” blijken uiteindelijk de leukste kampen op te leveren. Op kamp hebben kinderen namelijk de ruimte. Waar ze normaal opgepropt in een klaslokaal zitten, lopen de kinderen in Vierhouten buiten rond. Ze zwemmen in de vijver tussen de kikkervisjes (ook in de kou en met regen!), ze maken overdag een kampvuur, spelen in de speeltuin, vertier zat!
“De groep komt tijdens kamp dichter bij elkaar, wordt hechter.”
De groep komt tijdens kamp dichter bij elkaar, wordt hechter. Daarom ontstaat elk jaar wel weer de discussie of we het niet beter aan het begin van groep 8 kunnen doen. Toch kiezen we hier niet voor, omdat kinderen het toch ook vaak als leuke afsluiting zien. Het leukste voor het laatst bewaren is hierbij zeker van toepassing.
Met de herinneringen vers in het geheugen denken we er tijdens de leuke kampfoto’s op de afscheidsavond nog met een grote glimlach aan terug!
De Terebint is een basisschool in Apeldoorn en maakt deel uit van de Stichting Protestants Christelijk Basisonderwijs (PCBO). Naar school gaan betekent hier: samen leren en jezelf ontwikkelen. Niet alleen cognitief, maar ook sociaal. Hierbij sluiten we aan bij het ontwikkelingsniveau van onze leerlingen.